Een nieuw seizoen…vol goede moed weer aan de slag

​De zomer nadert nu echt zijn einde en vrijdag start officieel het politieke jaar in de gemeente weer met de ‘werkendag’ Een aanvullende opmerking om op voorhand reacties voor te blijven: lees Werken als een zelfstandig naamwoord en niet als werkwoord, dan klinkt het al heel wat positiever…

We bezoeken 1 maal per jaar als raad een aantal belangrijke projecten/klussen (‘werken’) binnen onze gemeente en openen daarmee ook officieel weer het politieke seizoen. 

Volgende week zal ik een kort verslag doen van de informatie die we hebben gekregen. 

Ik heb er zin in, kom er graag ook eerder van terug van vakantie omdat ik graag meer hoor over wat er binnen onze gemeente speelt. Dat gebeurt namelijk veel te weinig. 

Durf ook gerust toe te zeggen dat dat iets is wat me zwaar tegenvalt in mijn ‘gemeenteraadslid’ bestaan. 

Ik dacht dat ik, juist vanuit de rol in de raad en het vertrouwen dat ik van bewoners uit de gemeente heb gekregen een soort van podium kreeg om te delen wat er speelt in onze gemeente en daar antwoorden op te krijgen of in ieder geval meningen over kunnen delen. Maar helaas blijkt dat minder makkelijk te gaan dan dat ik dacht.

De enige echte manier om vragen te stellen over onderwerpen die niet op de agenda staan maar die wel actueel zijn in de gemeente is tijdens het vragenhalfuurtje tijdens de raadsvergadering. 

Maar iedereen snapt, dat als je om de 6 weken vragen kunt stellen dat die lijst heel lang wordt…en dan zegt de voorzitter gewoon dat we niet alles behandelen tijdens de vergadering en er later per mail antwoorden komen. Geen interactie in de raadzaal dus en zeker niet als je als laatste vragensteller in het rijtje bent gezet…

Een flinke tegenvaller voor iemand zoals ik ben, ik stel liever teveel vragen dan dat ik iets niet weet of misschien zelfs verkeerde conclusies trek. Ook is het niet de bedoeling dat we rechtstreeks vragen stellen aan ambtenaren, dus de weg is niet altijd even makkelijk. Helaas kan ik aan die procedure niets veranderen. 

Toch heb ik hoop dat er een andere weg is die ook bewandeld kan worden. En dat is de weg via onze griffier. We hebben namelijk het geluk dat we vanaf juli Janneke Oosterhuis hebben mogen verwelkomen als onze nieuwe griffier. 

En ik weet dat als ik vragen heb dat ik die via haar kan stellen. Ondertussen heb ik al persoonlijk kennis mogen maken met Janneke. Wat ze heel goed doet is dat ze voor alle raadsleden tijd neemt om kennis te maken en uit te leggen wat haar achtergrond is en hoe zij haar rol ziet. Ik nodigde haar uit tijdens een ochtend op het veld bij Jeugdpret en liet haar zien wat mijn beweegredenen zijn om zoveel mogelijk actief te zijn voor onze gemeente.

Zij vertelde uitgebreid over haar manier van werken en de veranderingen die ze door wil gaan voeren. Een ervan is dat ze de raad meer wil ondersteunen in communicatie naar burgers en andersom. En dat is natuurlijk koren op Gerdy’s molen…dus ik ga er graag aan meewerken. Daarbij komt dat Janneke dat samen met onze griffiemedewerkers doet en daar werk ik ook erg graag mee samen dus ik heb er zin in.

Ik heb die positieve vibe ook wel nodig eerlijk gezegd. Want was vooral de laatste periode met raadsvergaderingen een energieslurper…

Het gevoel dat ik door bepaalde situaties, raadsonderwerpen en mensen binnen de politiek kreeg en waar ik niets aan kon veranderen, zorgden ervoor dat ik erg onzeker werd. 

De mensen die me goed kennen weten dat ik door kan op 6 uur slaap per nacht en daarnaast de hele dag aan sta. Energie genoeg, ideeën vaak teveel en als ik teveel rust krijg gaat het niet goed met me…maar toch…de Wetering en al het getouwtrek eromheen met mede gemeenteraadsleden, uitspraken van wethouders, ambtenaren en de projectleider maakten het een zware casus. Een ding was duidelijk, hoe kun je een akkoord vragen voor een stuk waarin je eigenlijk nog niet uitlegt wat je gaat bouwen? 

Hoe kun je vragen of alle gemeenteraadsleden ‘voor’stemmen op een schets waarvan je als wethouder later nog alle kaders kunt bepalen omdat je akkoord hebt gehad van de raad?

En toen kwam het politieke spel om de hoek kijken, er werd op gevoel gespeeld. De inwoners moesten al zolang wachten….ja, dat vind ik ook, maar dat kwam vanaf vorig jaar september wel doordat de wethouder zelf de stekker eruit haalde.

Het klooster was verkocht, daarom konden de oorspronkelijke plannen niet doorgaan.Ik blijf dat toch vreemd vinden, dat je dan, als er nog een voorlopig koopcontract is, dat je niet kiest om daar iets in te veranderen en alle andere zaken gewoon aanpast.

Er gebeurden dingen in de raad, een medegemeenteraadslid had informatie ingewonnen en werd daarover op de vingers getikt door de wethouder….wat was dat nu? Wij hebben als raadslid een controlerende rol en het kan niet zo zijn dat we hier door B&W terecht op worden gewezen?! En weet je wat er dan gebeurt in de raad? Je mag alleen verhelderende vragen stellen!!!

Dus ik zit me op zo’n moment te ergeren aan hoe we met elkaar omgaan en mag daar officieel niets van zeggen. Dat deed ik helaas wel en zal me waarschijnlijk voor B&W voor de rest van de raadsperiode kwalijk worden genomen. Dit soort dingen…hoe kan het toch zijn dat politiek niet voor iedereen toegankelijk kan zijn. Dat we niet mogen spreken over wat iedereen bezig houdt…en niet alleen maar met dure en moeilijke termen die ik vaak even via google op zit te zoeken omdat ze in mijn ‘normale’ leven veel makkelijker te verwoorden zijn.

En ondertussen zit ik in dubio (da’s een moelijk woord voor ’twijfeling’) en tel ik af tot wanneer deze raadsperiode over is.En ben ik nu al aan het nadenken of ik weer op de lijst zal gaan en staan volgende keer, want op deze manier wil ik geen politiek bedrijven. Toch geef ik niet snel op, dat weten jullie ook en blijf ik geloven dat er er veranderingen mogelijk moeten zijn waardoor we de politiek voor iedereen toegankelijker kunnen maken.

Denk aan de nieuwe kinderraadsleden die binnenkort weer starten en waarvan ik ook komend jaar weer coach mag zijn. We hebben vanuit Gemeentebelangen vorig jaar gevraagd of er een soort van vervolg of evaluatie zou kunnen komen om de kinderen die weggaan uit de raad en naar de middelbare school gaan actief en geïnteresseerd te houden. Gelukkig kreeg onze burgemeester daar heel veel positieve antwoorden op, toen ze dit bij de afsluiting van vorig jaar aankaartte! Jonge mensen met interesse voor wat leeft in hun omgeving, die moet je blijven bevragen, niet weg laten lopen! Ben benieuwd naar het vervolg.

Zo was ik ook, samen met mede fractieleden Bertus en Wim  bij een bijeenkomst op het President Kennedyplein. Het ging over overlast van de jeugd, zeker aan het begin van de zomervakantie waren meer klachten binnengekomen. Ook ik heb vragen gesteld over de manier waarop we hiermee omgaan binnen onze gemeente.Maar wat me dan vooral verbaast tijdens zo’n middag is dat buurtbewoners hun beklag doen, of juist niet…maar dat dan de jeugd, die een 15-tal meter verderop op een bankje zit, niet naar hun mening wordt gevraagd. Waarom wordt op zo’n moment niet meteen de koe bij de horens gepakt en de discussie gevoerd als handhaving, jongerenwerk en de burgemeester allemaal aanwezig zijn.

Dit soort zaken houden me bezig. Veel lieve mensen in mijn omgeving zeggen dat ik me er niet zo druk over moet maken, maar ik ben nu eenmaal wie ik ben. 

Dat verander je niet zomaar, ik vind dat iedereen gelijk is en de kans moet krijgen om zijn of haar verhaal te doen…ook die ‘hangjeugd’ die op het plein zit…gesprekken en discussies aangaan en niet bang zijn..

Maar hé, er gebeurden ook allerlei leuke dingen!  

Met de organisatie van de Kaatsheuvelse Dorpskwis maken we plannen voor de 5e editie die in maart volgend jaar gaat plaatsvinden. Daarnaast is op 6 oktober de volgende pubquiz weer en zijn we druk bezig met stemmen ronselen voor RaboClubSupport. 

En dat doen we natuurlijk niet alleen voor de Dorpskwis maar ook voor Jeugdpret en voor de Avonddriedaagse. Genoeg plannen én de 20e editie die we bij Jeugdpret volgend jaar weer gaan organiseren!

De Jeugdpretweek was dit jaar weer geweldig, met extra kersen op de taart (letterlijk en figuurlijk met het thema ‘Heel jeugdpret bakt’) We betrokken andere organisaties zoals verzorgings-en verpleeghuizen. Maar ook werkten we samen met Jacqueline de Bekker en Rene Pagie van de Wijkteams om de kinderen meer te vertellen over het belang van water en de wijkteams. 

Ook waren zij al aanwezig bij de Avonddriedaagse dit jaar met de beweegbus. Zoveel mogelijk samenwerken, ik kan niet zonder! Daarom trok ik Desiré van Veldhoven ook meteen aan haar mouw toen ze enthousiast kwam vertellen over ’the Golden Rules’ bij de Kinderraad. Samen met haar en Marcel van Jeugdvakantieweek Loon op Zand gaan we kijken of we deze belangrijke regels ook tijdens de jeugdvakantieweken in onze gemeente kunnen gaan doorvoeren.

En dan blijf ik natuurlijk ook glimmen van trots van de mooie dingen die ik meemaak tijdens mijn werk bij de Zonnebloem.

We krijgen zoveel aanvragen binnen voor samenwerkingen met bedrijven…aanvragen voor het andere bedrijfsuitje maar ook die daar buiten vallen. Ik probeer later een samenvatting te maken zodat het verhaal in 1 keer duidelijk wordt. 

Last but not least wil ik jullie nog beschrijven hoe het is om trouwambtenaar te mogen zijn. Ondertussen heb ik al heel wat meer paren mogen trouwen en blijf ik bij elke ceremonie een beetje meestralen. Sterker nog, op de ochtend van een bruiloft word niet alleen het bruidspaar wakker met het gevoel “vandaag is het zover”…maar ik ook!

Het blijft een bijzonder iets om deze eervolle rol te mogen vervullen. En met dit fijne gevoel sluit ik deze blog daarom ook af. Schrijvend op de laatste camping die we in deze vakantie mochten bezoeken.

En wat heb ik het toch getroffen met een partner als Eric, die precies weet waarom ik altijd bezig blijf, wat mij drijft en hoe ik ben. Die dat accepteert, maar die me aan de andere kant op tijd meeneemt, op weekend weg (de laptop mag gelukkig altijd mee voor spoedgevallen :)) en altijd de juiste plekjes weet uit te zoeken in de landen waar we samen rondtrekken. Vanavond gaan we nog lekker uit eten en morgen weer naar huis. Waar het volgende avontuur ongetwijfeld weer op ons wacht.